و آسمان همان آسمان می ماند تا انتهای تاریخ ;. و شاید پرده های اتاق ما را کسی بکشد تا بیرون از پنجره را نبینیم.

تا بهار دلنشین آمده سوی چمن. ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن. چون نسیم نو بهار بر آشیانم کن گذر. تا که گلباران شود کلبه ویران من. تا بهار زندگی آمد بیا آرام جان. تا نسیم از سوی گل آمد بیا دامن کشان. چون سپندم بر سر آتش نشان بنشین دمی. چون سرشکم در کنار بنشین نشان سوز نهان. تا بهار دلنشین آمده سوی چمن. ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن. چون نسیم نو بهار بر آشیانم کن گذر. تا که گلباران شود کلبه ویران من. باز آ ببین در حیرتم بشکن سکوت خلوتم. چون لاله تنها ببین بر چهره داغ حسرتم.

فکر کنم برای اینکه این وبلاگ بسته نشه هر از چند گاهی آپش کنم. شب با تمام وحشت خود خواب رفته است. افسانه مكرر اندوه و رنج را. اين ابر تيره را سرباريدن . هرم سراب سوخته مي نوشد. از ياد برده است .